هو
 
 
 
سوز سینه
 
آنکه حاله مردم دیوانه می داند منم
آنکه سوزه سینه پروانه می داند منم
آنکه در جامه محبت باده می ریزد تویی
آنکه قدر ساغر و پیمانه می داند منم
آنکه خلقی را به چشمی می کند افسون تویی
آنکه افسون رخه جانانه می داند منم
آنکه دل می سوزد و افسانه می سازد تویی
وآنکه از سوزه جگر افسانه می سازد منم
تا به ابروی تو محراب است و چشمت می فروش
آنکه راهه مسجد و می خانه می داند منم
خانقایی هست در عالم برای آب و خاک
وانکه از دل راهه آن کاشانه می داند منم
جمله درویشانه عالم ساکن آن خانه اند
آنکه نــــام صــــاحـــب آن خـــــانه مــی دانــــد منـــــم
 
 
اینم شعر زیبای سوز سینه از آلبوم مقیم داریم.
فوق العاده زیباست!
 
مژده به شما که به زودی یه mix ده دقيقه اي از 10 آهنگ برتر فرمان خوا هيم گذاشت!
 
نظرات:
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
M_K_S: بعد از" نيست فتي چون علي" به نظر من قشنگ ترين است در آلبوم مقيم!
 
علی: منم موافقم!
 
مهسا روحانی منش:
هو

سوز سینه بسیار معنوی است و فضای بسیار گیرایی دارد .
به راستی که سوز سینه عاشقان طریق حق ، این است .
باشد که از سوز جگر افسانه دانیم ....
 
 
 
شما هم نظر بدید!